In de afgelopen weken, in het proces van het schrijven van nieuwe nummers voelt het of ik blootsvoets voor een gigantisch stuk klei sta, waar ik met alle macht probeer iets moois uit te vormen. 
Ik hield enorm van handvaardigheid op de middelbare school. Het hele idee van de handen uit de mouwen steken om iets moois te maken vond ik opwindend. Ik besteedde uren en uren om betekenis en leven aan het materiaal te geven. En van alle materialen hield ik het meest van klei. Ik weet niet precies waarom, maar ik denk dat het het geheel van het proces is. Het kneden, het drogen (hopelijk zonder barsten) en dan: de oven!

En nu bevinden we ons met de band aan hetzelfde begin van het proces. Op blote voeten en onze handen vies van de klei… We hebben veel gejamd, recht uit ons hart muziek gemaakt op reis door het landschap van onze geest op zoek naar teksten die er toe doen voor ons en voor de wereld. Over reizen gesproken, we hebben een paar te gekke jam sessies gehad met mede muzikanten vanuit verschillende delen van de wereld. Gewoon om onze horizon te verbreden en de klank van hun muziek te leren kennen, om hun muzikale DNA te leren kennen.
Laatst was ik in de Melkweg in Amsterdam bij een concert van Idan Raichel, een geweldige muzikant uit Israel die een wereldmuziek band heeft die the Idan Raichel Project heet. Ik werd geraakt door wat hij had ontdekt over muziek: er zijn verschillende lagen van muziek. De eerste laag is hedendaagse muziek. Muziek die komt en gaat. Sterren die ineens opkomen en net zo snel weer verdwijnen. Een deel van deze muziek stijgt naar het 2de niveau en verandert popmuziek voor altijd; Pink Floyd, The Beatles. Soms verandert het zelfs de loop van de geschiedenis, denk aan Paul Simon’s Graceland. Dan is er een 3de laag muziek die al honderden jaren mee gaat en nog steeds mensen inspireert: klassieke muziek. En daar boven, de liederen die tot het muzikale DNA van mensen zijn gaan horen. Het muzikale DNA van stammen en volken. Nummers die ons thuis brengen waar we ook zijn: folkmuziek!
‘De spijker op z’n kop!’ Dacht ik, denkend aan onze eigen schrijfsessies. Dat is waar we uit willen putten: het muzikale DNA van landen, van volken. Zodat we samen, als multiculturele samenleving onszelf vinden en thuis voelen in onszelf, in onze moderne samenleving en in dit universum. Met onze beide voeten in de klei, uit alle macht proberend het leven te leven, druk met zinloze en zinvolle dingen, op zoek naar de mogelijkheden en avonturen die in het verschiet liggen. Ondertussen creërend en recreërend. Nummers vormend uit de klei van het bestaan.
Share: